به عنوان مثال داروهای ناپروکسن و ایبوپروفن که می توانند: التهاب را کاهش دهند.
کالج آمریکایی روماتیسم شناسی با برنامه دسته بندی شده سعی کرده تا تشخیص لوپوس را تایید کند.
اگرچه داروها در کنترل لوپوس بسیار مهم هستند، اما کارهای زیادی وجود دارند که برای مدیریت علائم این بیماری می توانید انجام دهید.
نقص عملکرد کلیه‌ها: در بعضی بیماران، لوپوس باعث آسیب به کلیه می‌شود
این نوع لوپوس در مقایسه با سایر انواع آن، مثل لوپوس پوستی، شدیدتر است؛ زیرا ممکن است بر هر اندام و ارگانی در بدن اثر کند.
در زمان بهبودی فرد هیچ علائمی از خود بروز نخواهد داد اما زمانی که بیماری عود کند، نشانه‌های مختلف آن را می‌توان مشاهده کرد.
این آزمایش، میزان ته نشین شدن گلبول‌های قرمز خون را طی یک ساعت در انتهای لوله تعیین می‌کند.
در حال حاضر درمانی برای لوپوس وجود ندارد. درمان لوپوس بر کنترل علائم و محدود کردن میزان آسیب این بیماری به بدن متمرکز است. می‌توان این بیماری را بیماری لوپوس ثانویه چیست به حداقل رساند تا تأثیر لوپوس بر زندگی کمرنگ تر شود؛ اما بیماری به طور کامل از بین نمی‌رود. بسیاری از افراد دارای علائم خفیف، ممکن است به هیچ درمانی نیاز نداشته باشند یا فقط دوره‌های متناوب داروهای ضد التهاب برایشان کافی باشد.
از این رو سلول هایی که باقی می مانند، ترکیباتی از خود تولید می کنند که بر عملکرد سیستم ایمنی تاثیر می گذارد.
جراحی های لاغری لیپوماتیک
التهاب ناشی از لوپوس می‌تواند بر بسیاری از سیستم‌های مختلف بدن مانند مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه تأثیر بگذارد.
لوپوس از راه های مختلف بر افراد اثر می گذارد و همین تاثیر، پیدا کردن بیو مارکرهای قابل اعتماد را سخت می کند.
ایجاد بثورات و ضایعات پوستی، شایع‌ترین شکل آن ضایعات پروانه‌ای شکل روی صورت در گونه‌ها و بینی است.
مشکلات خونی و عروقی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی نظیر کاهش تعداد گلبول‌های قرمز و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون شود. همچنین در مواردی نیز التهاب رگ‌های خونی رخ می‌دهد.